1) Εισαγωγή.
Στις μέρες μας αρκετά συχνά γίνεται λόγος για κάποιο υπερκινητικό παιδί που αναστατώνει την τάξη δημιουργώντας προβλήματα. Είναι δηλ. μια συνηθισμένη διαταραχή που συναντάμε στο μαθητικό πληθυσμό.
Στην Αμερική υπολογίζεται ότι υπάρχει ένας μαθητής κατά μέσο όρο σε κάθε τάξη με Υ.Σ. Στα αγόρια η διαταραχή παρουσιάζεται δύο με τρεις φορές περισσότερο από ότι στα κορίτσια. Εμφανίζεται σε μικρή ηλικία και τα συνοδεύει στην εφηβεία αλλά και στην ενήλικη ζωή, προκαλώντας ανατροπή ονείρων, συναισθηματικό πόνο αλλά και μεγάλες δυσκολίες στο ίδιο το παιδί και στο κοινωνικό του περιβάλλον.
Τα ποσοστά αποτυχίας των παιδιών με Υ.Σ. είναι διπλάσια και τριπλάσια σε σχέση με τους συνομήλικούς τους και ένα ποσοστό 50 % επαναλαμβάνει τουλάχιστον μια τάξη Το 35% εγκαταλείπει το σχολείο και μόνο ένα 5% καταφέρνει να τελειώσει το πανεπιστήμιο.
Τα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο εισέρχονται στον χώρο της παρανομίας όχι γιατί το επέλεξαν αλλά γιατί κατά κάποιο τρόπο αναγκάστηκαν εξαιτίας των πολλών απογοητεύσεων που βίωσαν.
2) Τι είναι το Υπερκινητικό Σύνδρομο
Για πολλούς ανθρώπους το Υ.Σ. είναι η αδυναμία να εστιάσει την προσοχή του, η δυσκολία στην οργάνωση, το χάσιμο του αυτοελέγχου, , η σύγχυση, η ανικανότητα να σταθεί , να σχεδιάσει, να τελειώσει κάποια εργασία και να παρακολουθήσει τις αλλαγές που γίνονται γύρο του με αποτέλεσμα να βιώνει μια «αυστηρά» υποκειμενική πραγματικότητα.
Τα παιδιά αυτά βρίσκονται συνεχώς σε υπερδιέγερση, είναι ανήσυχα, θορυβώδη, συμμετέχουν σε επικίνδυνα παιχνίδια, μιλούν υπερβολικά, καυγαδίζουν, είναι αδέξια στις κινήσεις τους και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην τήρηση οδηγιών.
3) Αίτια
Γιατί τι πήγε στραβά; Είναι η πρώτη ερώτηση των γονιών όταν μαθαίνουν ότι το παιδί τους έχει Υ.Σ. Είναι μάταιο όμως να ψάχνουν για τα αίτια.
Παλιότερα το Υ.Σ. λεγόταν υπερκίνηση και αποδιδόταν σε ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία. Σήμερα οι ειδικοί της υγείας δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια τι προκαλεί το Υ.Σ. Εξάλλου το σημαντικό για το σχολείο (αλλά και για την οικογένεια) είναι να βρει τρόπους και δρόμους να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα το πρόβλημα. Ερευνητές από την πλευρά τους προσπαθούν να βρουν τα αίτια στα πλαίσια μιας προσπάθειας για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση. Έχουν βρει πολλές ενδείξεις ότι δεν προέρχεται από το περιβάλλον αλλά από βιολογικούς παράγοντες. Η Jacquelyn J. Gillis από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο ακόμη και ο Helene Gjone και Jon M. Sundet από το πανεπιστήμιο του Όσλο πραγματοποίησαν έρευνες σε μονοζυγώτες και ετεροζυγώτες διδύμους. Από την έρευνα φάνηκε πως η κληρονομικότητα του Υ.Σ. αγγίζει το 80%. Επιπλέον έχει βρεθεί ότι τα παιδιά που έχουν πατέρα με Υ.Σ. έχουν πάνω από 50% πιθανότητες να αναπτύξουν κι εκείνα τη διαταραχή.
Από ένα οικογενειακό περιβάλλον είναι εύκολο να προκύψει παιδί με Υ.Σ. Το αντίθετο δεν μπορεί να συμβαίνει δηλ. όλα τα παιδιά με Υ.Σ. δεν προέρχονται κατ΄ ανάγκη από ένα διαταραγμένο περιβάλλον.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το Υ.Σ. δεν προέρχεται από
• Παρακολούθηση ΤV για πολλές ώρες
• Τροφικές αλλεργίες
• Παραπανίσια ζάχαρη
• Φτωχό οικογενειακό περιβάλλον
• Φτωχού επιπέδου σχολεία
Επίσης φαίνεται πως ενοχοποιούνται τα ναρκωτικά αφού επηρεάζουν την ομαλή ανάπτυξη των εγκεφαλικών κυττάρων, οι διαταραγμένες σχέσεις των γονιών και του παιδιού, αλλά και οι τοξίνες του περιβάλλοντος όπως π.χ. ο μόλυβδος αφού και αυτές μπορούν να αναστατώσουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη του εγκεφάλου.
Ερευνητές σήμερα στην Αμερική βρίσκονται στα χνάρια του γονιδίου που ενοχοποιείται για τη μεταφορά του Υ.Σ. σε μικρό αριθμό οικογενειών με γενετική διαταραχή θυρεοειδούς.
4) Χαρακτηριστικά του Υ.Σ.
Το Υ.Σ. μπορεί να διαγνωστεί εξετάζοντας βασικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του παιδιού. Βέβαια η παρατήρηση της συμπεριφοράς εμπεριέχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ατόμου, που δυσκολεύει τον καθορισμό μιας κοινής φόρμουλας διάγνωσης.
Προς το παρόν οι επιστήμονες συγκλίνουν σε τρία κοινά χαρακτηριστικά που πρέπει να συνυπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποφανθούν εάν πρόκειται για Υ.Σ. ή όχι. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι:
α) η έλλειψη προσοχής
• Τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται να διατηρήσουν την προσοχή τους σε κάτι που απαιτεί συνεχή νοητική διεργασία με αποτέλεσμα να παραιτούνται από τη δραστηριότητα μέσα στα πρώτα λεπτά. Δυσκολεύονται σε συλλογισμούς και καταβάλλουν συνειδητές και μεγάλες προσπάθειες, για να οργανώσουν και να συμπληρώσουν μια δραστηριότητα ή για να τη μάθουν.
β) η υπερκινητικότητα
• Είναι πάντα σε κίνηση. Δεν μπορούν να καθίσουν στο θρανίο, στριφογυρίζουν, περιπλανώνται.
και γ) η παρορμητικότητα
• Αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν τις άμεσες αντιδράσεις ή να σκεφτούν προτού δράσουν. Δεν περιμένουν τη σειρά τους, απαντούν πριν καλά- καλά ακούσουν την ερώτηση η οποία πολλές φορές είναι εκτός θέματος. Δημιουργούν αναστάτωση χωρίς λόγο, τρέχουν στο δρόμο χωρίς να βλέπουν γύρο τους ή αρπάζουν κάποιο παιχνίδι.
5) Αντιμετώπιση
Το Υ.Σ. είναι μια διαταραχή πολυδιάστατη και στην αντιμετώπισή της εμπλέκονται πολλοί φορείς και ειδικότητες επιστημόνων όπως η ψυχολογία, η νευρολογία, η παιδοψυχιατρική και η παιδαγωγική έχοντας κάθε μία τη δική της θεώρηση.
Ένας συνδυασμός από εκπαιδευτικά προγράμματα και ψυχολογικές παρεμβάσεις, τεχνικές τροποποίησης συμπεριφοράς αλλά ακόμη και «φάρμακα» μπορούν να βοηθήσουν στην κατεύθυνση αυτή για μια καλύτερη αντιμετώπιση του Υ.Σ. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν δυο παιδιά με Υ.Σ. που έχουν ακριβώς τις ίδιες δυσκολίες καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να σχεδιαστεί το δικό του Ε.Ε.Π.Π. Τα προγράμματα αυτά θα βοηθήσουν και θα αποτρέψουν άσχημες καταστάσεις που στρέφονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου αλλά και του ιδίου.
Εκπαιδευτική παρέμβαση
Το σχολείο που έχει παιδί με Υ. Σ. οφείλει να κάνει παρεμβάσεις
Στην υλικοτεχνική υποδομή
• Τμήμα Ένταξης
• Μείωση αριθμού μαθητών
• Κατάλληλη θέση
• Καλός γείτονας
• Αύξηση απόστασης θρανίων
• Χρήση οπτικοακουστικών μέσων
• Θόρυβος, φως, θερμοκρασία
Στη μέθοδο διδασκαλίας
• Ο Kohn (1993) βρήκε με διάφορες έρευνες ότι οι μαθητές προτιμούν εναλλακτικές εργασίες που συνδυάζουν τη μάθηση με την πραγματικότητα ζωής και ακόμη προτιμούν μεθόδους διδασκαλίας που δίνουν έμφαση στη συνεργασία και τις επιλογές γιατί κινητοποιούν περισσότερο τα παιδιά, μειώνουν την ανάγκη για αμοιβές και ποινές και διεγείρουν το ενδιαφέρον και τη θέληση για ελεγχόμενη συμπεριφορά.
Η ομαδοσυνεργατική μέθοδος διδασκαλίας είναι η πιο καλή προσέγγιση και συστήνεται ανεπιφύλακτα για τα παιδιά με Υ.Σ.
Αντίθετα διδακτικά αντικείμενα που βασίζονται σε απομνημόνευση και δεν επιδέχονται δημιουργική αντιμετώπιση πρέπει να αποφεύγονται.
Διδακτικές ενέργειες - Πρακτικές επισημάνσεις τις οποίες μπορεί να εφαρμόσει ο εκπαιδευτικός προκειμένου να αμβλύνει τα συμπτώματα του μαθητή
• Να αγνοεί τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές που δεν είναι σοβαρές και να ενθαρρύνει τις επιθυμητές μόλις αυτές εμφανιστούν. Η ενθάρρυνση μπορεί να είναι και κάποια θετικά σχόλια που μπορεί να κάνει ο δάσκαλος στην τάξη
• Να επιτρέπει στο μαθητή να εργάζεται επιτρέποντας τη στάση που θέλει
• Να κάνει μικρά διαλείμματα εκτόνωσης από εργασία σε εργασία.
• Να υπενθυμίζει στο μαθητή κάθε φορά που παραδίδει μια εργασία την αναγκαιότητα του ελέγχου
• Να μιλά ήρεμα προς το μαθητή αποφεύγοντας το απειλητικό ύφος, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι εκνευρισμένος
• Να βρίσκει ευκαιρίες ώστε ο μαθητής να παίζει ηγετικό ρόλο στην τάξη
• Να βρίσκει χρόνο ώστε να μιλά με το παιδί για θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος αλλά και για τα προσωπικά του
• Να διατηρεί συχνή επαφή με τους γονείς του και να τους ενημερώνει για τις μικρές προόδους που σημείωσε πρόσφατα.
• Να του μάθει τρόπους αυτοελέγχου π.χ. Όταν εκνευρίζεται να απομακρύνεται από το συγκεκριμένο σημείο ή να μετρά ως το 20 ή να το συζητά αμέσως με τον δάσκαλο
• Να του επιτρέπει να έχει διπλά βιβλία και εργαλεία στην περίπτωση που ξεχνά συνέχεια τα βιβλία του
• Να μην τον επιπλήττει για τα άσχημα γράμματα που πιθανό να κάνει αλλά να του δίνει ευκαιρίες για επιτυχίες
• Να συμπληρώνει τις προφορικές οδηγίες με γραπτές σημειώσεις σχετικά με τις εργασίες που έχει να κάνει ο μαθητής στο σπίτι.
• Να χρησιμοποιεί τεχνικές τροποποίησης της συμπεριφοράς σε συνεργασία με τους γονείς
• Να δίνει περισσότερο χρόνο κατά την ανάγνωση, την εκτέλεση εργασιών και να είναι πιο ελαστικοί σε ότι αφορά τα λάθη προκειμένου να δώσουν έναν καλύτερο βαθμό.
• Να ενθαρρύνει τις κοινωνικές επαφές με συμμαθητές π.χ. οργανώνοντας τα γενέθλιά του ακόμη και μέσα στην τάξη.
• Να παρέχει ενδιαφέρον διδακτικό υλικό και να ελαχιστοποιεί τις επαναλαμβανόμενες ασκήσεις. Κάθε δραστηριότητα να χωρίζεται σε μικρότερες ενότητες και να μην παρουσιάζεται στο σύνολό της.
• Να υιοθετήσει ένα πολυαισθητηριακό ύφος διδασκαλίας.
• Να βοηθήσει το παιδί να αναλάβει την ευθύνη για τις ενέργειές του και τις πράξεις του
• Να δοθεί η ευκαιρία στο μαθητή να κάνει κάτι κατά την διάρκεια του μαθήματος.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω πως οι εκπαιδευτικοί, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να βρουν τρόπους ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να πετύχουν τους ρεαλιστικούς στόχους τους.
Σπαθής Απόστολος
Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής
Αν. Προϊστάμενος στο Κ.Δ.Α.Υ. Τρικάλων
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Ξεκινάς με γεμάτες μπαταρίες;
να πάρω πρωινό
ενέργεια να έχω
μετά για το σχολειό.
Γιατί όπως τ'αμάξια
θέλουν τα καύσιμά τους
έτσι και τα παιδιά 
θέλουν τα σχετικά τους,Γάλα και κουλούρι
ή με δημητριακά
φυσικό χυμό και γιαούρτιπρέπει να τρώμε καθημερινά.
Από τον Γέρκο Γιώργο.
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Κινούμενα σχέδια και υγιεινή διατροφή
Ήξερες ότι το μήλο είναι σαν την οδοντόβουρτσα; Κι όμως είναι αλήθεια. Εάν δαγκώνεις ένα μήλο κάθε μέρα καθαρίζεις τα δόντια σου και δυναμώνουν τα ούλα σου. (…). Το μήλο και το αχλάδι είναι πηγή ενέργειας γιατί περιέχουν βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, υδατάνθρακες και ίνες. Εάν τρως μήλα και αχλάδια δεν θα κρυολογήσεις τόσο εύκολα…».
Δεν πρόκειται για απόσπασμα από βιβλίο διατροφής. Είναι ένα από τα επεισόδια της ισπανικής παιδικής σειράς κινουμένων σχεδίων «vitaminix» που στόχο έχει να αποκτήσουν τα παιδιά πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Προβάλλεται και στην Ελλάδα από ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι. Οι προηγούμενες γενιές μεγάλωσαν βλέποντας καρτούν στην τηλεόραση που καταβρόχθιζαν χάμπουργκερ, όπως ο Πόλντο στον Ποπάι, πίτσες όπως τα Χελωνονιντζάκια. Σήμερα όμως οι ήρωες των κινουμένων σχεδίων αλλά και των παιδικών σειρών τρώνε πιο υγιεινά. Τα ποσοστά της παιδικής παχυσαρκίας ολοένα και αυξάνονται και οι παραγωγοί πιέζονται από τις κυβερνήσεις να εντάξουν στο μενού των καρτούν φρούτα, λαχανικά και στη ζωή τους σωματική δραστηριότητα. Ενδεικτικό είναι πως εδώ και μία πενταετία έχει μεγάλη τηλεθέαση σε πολλές χώρες του κόσμου μία ισλανδική παιδική σειρά με ήρωα τον Sportacus που παροτρύνει τα παιδιά να τρώνε φρούτα και λαχανικά.
«Πράγματι υπάρχει πλέον αυτή η τάση οι ήρωες κινουμένων σχεδίων και παιδικών σειρών να ακολουθούν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Στις περασμένες δεκαετίες δεν υπήρχε πρόνοια των παραγωγών γι΄ αυτό το θέμα», λέει στα «ΝΕΑ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα ΜΜΕ του ΑΠΘ κ. Τέσσα Δουλκέρη. Όπως προσθέτει, τα τελευταία χρόνια αυτό αλλάζει: από τη στιγμή που αποδείχθηκε η αρνητική επίδραση που έχει η τηλεόραση, και ειδικά τα καρτούν, στα παιδιά, γίνεται προσπάθεια να ανατραπεί αυτή η αρνητική επιρροή. Τόσο η κ. Δουλκέρη όσο και η διατροφολόγος κ. Κωσταλένια Καλλιανιώτη τονίζουν ότι από τη στιγμή που υπάρχουν παιδικές σειρές που προβάλλουν θετικά διατροφικά πρότυπα, οι γονείς θα πρέπει να φροντίσουν να παρακολουθούν αυτές τα παιδιά τους. «Αλλά βέβαια δεν αρκεί να βλέπουν τα παιδιά τέτοια προγράμματα. Θα πρέπει και οι γονείς στο σπίτι να καταναλώνουν ανάλογες τροφές», αναφέρει η κ. Καλλιανιώτη. Οι παλιές παιδικές σειρές κινουμένωνσχεδίων πάντως ήταν γεμάτες από ήρωες που έδιναν στα παιδιά κακά διατροφικά παραδείγματα. Τα Χελωνονιντζάκια, για παράδειγμα, λέει η κ. Καλλιανιώτη, έτρωγαν πίτσα.
Στους Simpsons o Χόμερ τρώει ντόνατς. Τονίζει μάλιστα ότι πολλές φορές δημιουργείται σύγχυση στα παιδιά βλέποντας τους ήρωες να καταναλώνουν συγκεκριμένους τύπους τροφών. Υπήρχαν βέβαια και οι ήρωες που δεν έλεγαν όχι στα φρούτα και τα λαχανικά. Ο Ποπάι γινόταν δυνατός τρώγοντας σπανάκι.
Τα φρούτα και τα λαχανικά δεν περιλαμβάνονται στο καθημερινό διαιτολόγιο των Ελληνόπουλων.
Έρευνα που έχει πραγματοποιήσει το Ίδρυμα «Αριστείδης Δασκαλόπουλος» έχει δείξει ότι 12% των παιδιών ηλικίας από 3 έως 12 ετών δεν τρώνε φρούτα σε καθημερινή βάση, ενώ 33% καταναλώνουν μόλις μία μερίδα καθημερινά.
Υγιεινή «στροφή» των… Simpsons
ΑΚΟΜΗ και τους ήρωες κινουμένων σχεδίων που αρέσκονται στους πειρασμούς της ζάχαρης και των λιπαρών χρησιμοποιούν οι επιστήμονες σε χώρες του εξωτερικού, προκειμένου να στρέψουν τα παιδιά σε καλύτερες διατροφικές συνήθειες.
Ενδεικτικό είναι ότι πριν από λίγο καιρό, το βρετανικό υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι θα… επιστρατεύσει τους Simpsons σε μία καμπάνια για να βελτιώσει τη διατροφή των παιδιών. Λίγο πριν αρχίσει η σειρά θα εμφανίζονται τα μέλη της οικογένειας Simpsons να τρώνε τα αγαπημένα τους σνακ όπως πίτσα και παγωτό. Αμέσως όμως τα σνακ θα εξαφανίζονται και θα παίρνουν τη θέση τους τροφές περισσότερο θρεπτικές όπως καρότα, μήλα, αχλάδια. Ήρωας καρτούν αναμένεται να γίνει και ο διάσημος σεφ Τζέιμι Όλιβερ προκειμένου να βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά να ακολουθούν καλύτερες διατροφικές συνήθειες.
ΤΑ ΝΕΑ online
Δεν πρόκειται για απόσπασμα από βιβλίο διατροφής. Είναι ένα από τα επεισόδια της ισπανικής παιδικής σειράς κινουμένων σχεδίων «vitaminix» που στόχο έχει να αποκτήσουν τα παιδιά πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Προβάλλεται και στην Ελλάδα από ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι. Οι προηγούμενες γενιές μεγάλωσαν βλέποντας καρτούν στην τηλεόραση που καταβρόχθιζαν χάμπουργκερ, όπως ο Πόλντο στον Ποπάι, πίτσες όπως τα Χελωνονιντζάκια. Σήμερα όμως οι ήρωες των κινουμένων σχεδίων αλλά και των παιδικών σειρών τρώνε πιο υγιεινά. Τα ποσοστά της παιδικής παχυσαρκίας ολοένα και αυξάνονται και οι παραγωγοί πιέζονται από τις κυβερνήσεις να εντάξουν στο μενού των καρτούν φρούτα, λαχανικά και στη ζωή τους σωματική δραστηριότητα. Ενδεικτικό είναι πως εδώ και μία πενταετία έχει μεγάλη τηλεθέαση σε πολλές χώρες του κόσμου μία ισλανδική παιδική σειρά με ήρωα τον Sportacus που παροτρύνει τα παιδιά να τρώνε φρούτα και λαχανικά.
«Πράγματι υπάρχει πλέον αυτή η τάση οι ήρωες κινουμένων σχεδίων και παιδικών σειρών να ακολουθούν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Στις περασμένες δεκαετίες δεν υπήρχε πρόνοια των παραγωγών γι΄ αυτό το θέμα», λέει στα «ΝΕΑ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα ΜΜΕ του ΑΠΘ κ. Τέσσα Δουλκέρη. Όπως προσθέτει, τα τελευταία χρόνια αυτό αλλάζει: από τη στιγμή που αποδείχθηκε η αρνητική επίδραση που έχει η τηλεόραση, και ειδικά τα καρτούν, στα παιδιά, γίνεται προσπάθεια να ανατραπεί αυτή η αρνητική επιρροή. Τόσο η κ. Δουλκέρη όσο και η διατροφολόγος κ. Κωσταλένια Καλλιανιώτη τονίζουν ότι από τη στιγμή που υπάρχουν παιδικές σειρές που προβάλλουν θετικά διατροφικά πρότυπα, οι γονείς θα πρέπει να φροντίσουν να παρακολουθούν αυτές τα παιδιά τους. «Αλλά βέβαια δεν αρκεί να βλέπουν τα παιδιά τέτοια προγράμματα. Θα πρέπει και οι γονείς στο σπίτι να καταναλώνουν ανάλογες τροφές», αναφέρει η κ. Καλλιανιώτη. Οι παλιές παιδικές σειρές κινουμένωνσχεδίων πάντως ήταν γεμάτες από ήρωες που έδιναν στα παιδιά κακά διατροφικά παραδείγματα. Τα Χελωνονιντζάκια, για παράδειγμα, λέει η κ. Καλλιανιώτη, έτρωγαν πίτσα.
Στους Simpsons o Χόμερ τρώει ντόνατς. Τονίζει μάλιστα ότι πολλές φορές δημιουργείται σύγχυση στα παιδιά βλέποντας τους ήρωες να καταναλώνουν συγκεκριμένους τύπους τροφών. Υπήρχαν βέβαια και οι ήρωες που δεν έλεγαν όχι στα φρούτα και τα λαχανικά. Ο Ποπάι γινόταν δυνατός τρώγοντας σπανάκι.
Τα φρούτα και τα λαχανικά δεν περιλαμβάνονται στο καθημερινό διαιτολόγιο των Ελληνόπουλων.
Έρευνα που έχει πραγματοποιήσει το Ίδρυμα «Αριστείδης Δασκαλόπουλος» έχει δείξει ότι 12% των παιδιών ηλικίας από 3 έως 12 ετών δεν τρώνε φρούτα σε καθημερινή βάση, ενώ 33% καταναλώνουν μόλις μία μερίδα καθημερινά.
Υγιεινή «στροφή» των… Simpsons
ΑΚΟΜΗ και τους ήρωες κινουμένων σχεδίων που αρέσκονται στους πειρασμούς της ζάχαρης και των λιπαρών χρησιμοποιούν οι επιστήμονες σε χώρες του εξωτερικού, προκειμένου να στρέψουν τα παιδιά σε καλύτερες διατροφικές συνήθειες.
Ενδεικτικό είναι ότι πριν από λίγο καιρό, το βρετανικό υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι θα… επιστρατεύσει τους Simpsons σε μία καμπάνια για να βελτιώσει τη διατροφή των παιδιών. Λίγο πριν αρχίσει η σειρά θα εμφανίζονται τα μέλη της οικογένειας Simpsons να τρώνε τα αγαπημένα τους σνακ όπως πίτσα και παγωτό. Αμέσως όμως τα σνακ θα εξαφανίζονται και θα παίρνουν τη θέση τους τροφές περισσότερο θρεπτικές όπως καρότα, μήλα, αχλάδια. Ήρωας καρτούν αναμένεται να γίνει και ο διάσημος σεφ Τζέιμι Όλιβερ προκειμένου να βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά να ακολουθούν καλύτερες διατροφικές συνήθειες.
ΤΑ ΝΕΑ online
Γενετική κληρονομιά και μαθησιακές δυσκολίες
Η γενετική βάση της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών προβλημάτων είναι αποδεδειγμένη.
Καθώς όμως δεν υπάρχουν γενετικά τεστ ούτε απόλυτες συνταγές θεραπείας,αυτό που απαιτείται είναι μεγάλη υπομονή και εξειδικευμένη διδακτική προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης
ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ν. ΑΛΑΧΙΩΤΗΣ
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=250011&ct=33&dt=11/01/2009#ixzz0mVLpT400Η χαρά που συνοδεύει την οικογένεια μαζί με το παιδί το οποίο κάνει τα πρώτα του βήματα στη λεωφόρο της γνώσης ξεκινώντας το σχολείο, γρήγορα μετατρέπεται μερικές φορές σε αγωνία. Και τούτο διότι κάποια παιδιά αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολικό καθήκον τους, αναγνωστικές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, επιθετικότητα, αποκλίνουσες κοινωνικές αντιδράσεις κ.ά. Η αγωνία αυτή των γονιών, για το τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους, τους κυριεύει.
Στη σημερινή μας επικοινωνία θα ασχοληθούμε με μερικές τέτοιες περιπτώσεις μαθησιακών δυσκολιών, που ίσως ενδιαφέρουν τους γονείς. Μια τέτοια δυσκολία, λ.χ., είναι η δυσλεξία, το πρόβλημα της οποίας είναι υπαρκτό για σημαντικό ποσοστό (5%) μαθητών• είναι η πιο συνηθισμένη μαθησιακή αδυναμία που βασανίζει το 80% των διαγνωσμένων παιδιών. Η δυσλεξία χαρακτηρίζεται από αργό, βασανιστικό, μεγαλόφωνο διάβασμα και φτωχή κατανόηση του κειμένου.
Η συχνότητα των δυσλεκτικών είναι μεγαλύτερη σε οικογενειακό επίπεδο σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό• κατάσταση που υποδηλώνει κληρονομική συμβολή. Η πιθανότητα, λ.χ., διάγνωσης ενός ομοκύτταρου διδύμου, αυτού που προέρχεται από το ίδιο ωάριο με το αδελφάκι του, είναι 68% να έχει και αυτό δυσλεξία, ενώ στην περίπτωση ετεροκυττάρων διδύμων (από διαφορετικό ωάριο) είναι 38%. Αν ο ένας γονιός έχει δυσλεξία, τότε η πιθανότητα για το παιδί να είναι δυσλεκτικό είναι 20%-25%. Το ότι, λ.χ., ένα παιδί δεν μπορεί να διαβάσει ή να συλλαβίσει δεν είναι επαρκής λόγος διάγνωσης της δυσλεξίας. Και τούτο διότι δεν υπάρχουν ακόμη βιολογικά ή γενετικά διαγνωστικά τεστ, ενώ τα χρησιμοποιούμενα κριτήρια ποικίλλουν. Παρ΄ όλα αυτά έχουν περιγραφεί φωνολογικά προβλήματα που αποδίδονται σε ανεπαίσθητες ανωμαλίες της ανάπτυξης του εγκεφάλου και σχετίζονται με τη φτωχή εκμάθηση της γραπτής και ομιλούμενης γλώσσας. Η πρόοδος αυτή επιτρέπει τη διάγνωση ακόμη και σε παιδιά του Νηπιαγωγείου, προτού μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά παρουσιάζουν επιβράδυνση στην ανάπτυξη της ομιλίας τους. Αντί θεραπείας υπομονή
Σχετικές μελέτες σε δωρηθέντες εγκεφάλους δυσλεκτικών παιδιών που είχαν πεθάνει έδειξαν ότι μια περιοχή του εγκεφάλου στο αριστερό ημισφαίριο είχε το ίδιο μέγεθος με την αντίστοιχη του δεξιού, ενώ στις φυσιολογικές καταστάσεις η πρώτη είναι μεγαλύτερη της δεύτερης. Νευροαπεικονιστικές μέθοδοι, που εστιάζονται στη μελέτη του εγκεφάλου εν λειτουργία, έχουν δείξει επίσης μειωμένη δραστηριότητα των κύριων μορφωμάτων του αριστερού ημισφαιρίου, στοιχεία που αφορούν τη διεργασία ανάγνωσης και ομιλίας. Μια άλλη ανατομική εγκεφαλική διαφορά αφορά το στρώμα της λευκής ουσίας- της μυελίνης δηλαδή που επικαλύπτει τους νευράξονες- και είναι λεπτότερο στους δυσλεκτικούς.
Το θολό σχετικά τοπίο της δυσλεξίας για την οποία δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία μπορεί να αντιμετωπισθεί σε μεγάλο βαθμό πρακτικά με υπομονή στη διδασκαλία και στη μάθηση. Η εξειδικευμένη διδασκαλία πρέπει να γίνεται με βραδύ ρυθμό και σε συνδυασμό με τη σαφή σημειολογία της σχέσης ήχου και γράμματος. Στο πλαίσιο αυτό τα γράμματα και οι ήχοι πρέπει να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά για να κατακτηθεί ο κώδικας της αλφαβήτας που διευκολύνει την περαιτέρω πορεία μάθησης.
Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά, επιστρατεύοντας τις γενικές τους ικανότητες (προσοχή, νοημοσύνη λ.χ.) για τις οποίες μπορεί να είναι και προικισμένα, μπορούν να μορφοποιήσουν ένα εσωτερικό λεξικό γραπτών τύπων λέξεων, κάτι που δεν είναι εύκολο διότι πρέπει να θυμούνται και να μαθαίνουν παπαγαλίστικα πολλές λέξεις. Για τον σκοπό αυτό έχουν αναπτυχθεί σχετικά μνημονικά προγράμματα και προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών που συμβάλλουν μαζί με την προσπάθεια διδασκαλίας και μάθησης στο καμουφλάρισμα των δυσκολιών• κάτι που μπορεί να γίνει λόγω της ευπλαστότητας του εγκεφάλου.
Το πρώτο δυσλεκτικό παιδί το οποίο έχει καταγραφεί στην Ιστορία ήταν ο υιός του Ηρώδη του Αττικού, ενός πλούσιου προστάτη των τεχνών που έκτισε και το ομώνυμο θέατρο κάτω από την Ακρόπολη, το 150 π.Χ. Ο υιός του Ηρώδη του Αττικού είχε ένα μαθησιακό πρόβλημα• δεν μπορούσε να μάθει την αλφαβήτα και είχε αδύναμη μνήμη. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο πατέρας του νοίκιασε 24 σκλάβους, δίνοντας ως όνομα στον καθένα ένα γράμμα• το αποτέλεσμα ήταν ο υιός του να μάθει τα ονόματα των σκλάβων και ταυτόχρονα τα γράμματα της αλφαβήτας.
Αυτισμός και ελλειμματική προσοχή
Αλλη μαθησιακή δυσκολία αφορά τον αυτισμό, που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στην επικοινωνία και στις κοινωνικές αντιδράσεις, από περιορισμένα ενδιαφέροντα και άκαμπτη συμπεριφορά. Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή ανωμαλία, πολύ ποικίλλουσα και με πολύ πιθανή βάση γενετικής προδιάθεσης που επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου πριν από τη γέννηση. Η συχνότητα του αυτισμού είναι 6 στα 1000 παιδιά. Σχετικές μελέτες αποκάλυψαν την ενοχοποίηση ενός γονιδίου, του FΟΧΡ2, που ρυθμίζει τη δράση πολλών άλλων γονιδίων και επηρεάζει την εγκεφαλική περιοχή Βroca, η οποία εμπλέκεται στον έλεγχο της ομιλίας.
Το σύνδρομο ελλειματικής προσοχής και/ή υπερκινητικότητας (ΑDΗD) είναι άλλη μια μαθησιακή δυσκολία που χαρακτηρίζεται από αταίριαστο αυθορμητισμό, προβλήματα στην προσοχή και σε ορισμένες περιπτώσεις με υπερκινητικότητα. Η εκδήλωσή της έχει συνακόλουθο την κοινωνική υποβάθμιση, επειδή τέτοια παιδιά είναι δύσκολα και δεν αποκτούν εύκολα φίλους. Η ΑDΗD έχει πιθανόν γενετική βάση• ο προμετωπιαίος λοβός και τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου είναι μικρότερα σε παιδιά 5-18 ετών με ΑDΗD. Δεν θεραπεύεται με φάρμακα, τα οποία ωστόσο βοηθούν το παιδί να λειτουργεί καλύτερα στο σχολείο και στο σπίτι• μια τέτοια αγωγή πρέπει να συνδυάζεται με γνωσιακή και οικογενειακή θεραπεία από ειδικούς.
Η σημασία του τρόπου ζωής
Ο αρχικός εντοπισμός κάποιου μαθησιακού προβλήματος απαιτεί το ενδιαφέρον και την προσοχή του γονιού και του δασκάλου. Το πρόβλημα αυτό όμως μπορεί να μην είναι σοβαρό αλλά να οφείλεται στον τρόπο ζωής του παιδιού και στις συνήθειές του. Π.χ. το ότι πολλά παιδιά δεν παίζουν κατάλληλα για να εκτονωθούν μπορεί να υποθάλψει κάποια υπερκινητικότητα ή επιθετικότητα, χωρίς καμία εγγενή βάση. Σε ανάλογο τόνο η διατροφή μπορεί επίσης να επιτείνει κάποια σχετικά συμπτώματα.
Γι΄ αυτό το σχολείο είναι ένα πρώτο φίλτρο αλλά και παράγοντας εξισορρόπησης. Η Ευέλικτη Ζώνη, λ.χ., και οι κατάλληλες σχολικές δραστηριότητες μπορούν να φιλτράρουν πολλά συμπτώματα και να αναδείξουν ότι δεν υπήρχε καμία εγγενής προδιάθεση. Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα πρέπει να εντοπίζεται από τους γονείς και τον δάσκαλο, ο οποίος θα πρέπει να απευθυνθεί στο σχολικό σύμβουλο Ειδικής Αγωγής• και αυτός με τη σειρά του στα ειδικά κέντρα (ΚΔΑΥ) του ΥΠΕΠΘ για περαιτέρω διερεύνηση και βοήθεια. Αδιαμφισβήτητος παράγοντας βοήθειας του μικρού παιδιού είναι βέβαια η αγάπη των γονιών και του δασκάλου για να ξεπεράσει το όποιο πρόβλημά του.
Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=250011&ct=33&dt=11/01/2009#ixzz0mVLgJwaJ
Καθώς όμως δεν υπάρχουν γενετικά τεστ ούτε απόλυτες συνταγές θεραπείας,αυτό που απαιτείται είναι μεγάλη υπομονή και εξειδικευμένη διδακτική προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης
ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ν. ΑΛΑΧΙΩΤΗΣ
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=250011&ct=33&dt=11/01/2009#ixzz0mVLpT400Η χαρά που συνοδεύει την οικογένεια μαζί με το παιδί το οποίο κάνει τα πρώτα του βήματα στη λεωφόρο της γνώσης ξεκινώντας το σχολείο, γρήγορα μετατρέπεται μερικές φορές σε αγωνία. Και τούτο διότι κάποια παιδιά αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολικό καθήκον τους, αναγνωστικές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, επιθετικότητα, αποκλίνουσες κοινωνικές αντιδράσεις κ.ά. Η αγωνία αυτή των γονιών, για το τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους, τους κυριεύει.
Στη σημερινή μας επικοινωνία θα ασχοληθούμε με μερικές τέτοιες περιπτώσεις μαθησιακών δυσκολιών, που ίσως ενδιαφέρουν τους γονείς. Μια τέτοια δυσκολία, λ.χ., είναι η δυσλεξία, το πρόβλημα της οποίας είναι υπαρκτό για σημαντικό ποσοστό (5%) μαθητών• είναι η πιο συνηθισμένη μαθησιακή αδυναμία που βασανίζει το 80% των διαγνωσμένων παιδιών. Η δυσλεξία χαρακτηρίζεται από αργό, βασανιστικό, μεγαλόφωνο διάβασμα και φτωχή κατανόηση του κειμένου.
Η συχνότητα των δυσλεκτικών είναι μεγαλύτερη σε οικογενειακό επίπεδο σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό• κατάσταση που υποδηλώνει κληρονομική συμβολή. Η πιθανότητα, λ.χ., διάγνωσης ενός ομοκύτταρου διδύμου, αυτού που προέρχεται από το ίδιο ωάριο με το αδελφάκι του, είναι 68% να έχει και αυτό δυσλεξία, ενώ στην περίπτωση ετεροκυττάρων διδύμων (από διαφορετικό ωάριο) είναι 38%. Αν ο ένας γονιός έχει δυσλεξία, τότε η πιθανότητα για το παιδί να είναι δυσλεκτικό είναι 20%-25%. Το ότι, λ.χ., ένα παιδί δεν μπορεί να διαβάσει ή να συλλαβίσει δεν είναι επαρκής λόγος διάγνωσης της δυσλεξίας. Και τούτο διότι δεν υπάρχουν ακόμη βιολογικά ή γενετικά διαγνωστικά τεστ, ενώ τα χρησιμοποιούμενα κριτήρια ποικίλλουν. Παρ΄ όλα αυτά έχουν περιγραφεί φωνολογικά προβλήματα που αποδίδονται σε ανεπαίσθητες ανωμαλίες της ανάπτυξης του εγκεφάλου και σχετίζονται με τη φτωχή εκμάθηση της γραπτής και ομιλούμενης γλώσσας. Η πρόοδος αυτή επιτρέπει τη διάγνωση ακόμη και σε παιδιά του Νηπιαγωγείου, προτού μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά παρουσιάζουν επιβράδυνση στην ανάπτυξη της ομιλίας τους. Αντί θεραπείας υπομονή
Σχετικές μελέτες σε δωρηθέντες εγκεφάλους δυσλεκτικών παιδιών που είχαν πεθάνει έδειξαν ότι μια περιοχή του εγκεφάλου στο αριστερό ημισφαίριο είχε το ίδιο μέγεθος με την αντίστοιχη του δεξιού, ενώ στις φυσιολογικές καταστάσεις η πρώτη είναι μεγαλύτερη της δεύτερης. Νευροαπεικονιστικές μέθοδοι, που εστιάζονται στη μελέτη του εγκεφάλου εν λειτουργία, έχουν δείξει επίσης μειωμένη δραστηριότητα των κύριων μορφωμάτων του αριστερού ημισφαιρίου, στοιχεία που αφορούν τη διεργασία ανάγνωσης και ομιλίας. Μια άλλη ανατομική εγκεφαλική διαφορά αφορά το στρώμα της λευκής ουσίας- της μυελίνης δηλαδή που επικαλύπτει τους νευράξονες- και είναι λεπτότερο στους δυσλεκτικούς.
Το θολό σχετικά τοπίο της δυσλεξίας για την οποία δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία μπορεί να αντιμετωπισθεί σε μεγάλο βαθμό πρακτικά με υπομονή στη διδασκαλία και στη μάθηση. Η εξειδικευμένη διδασκαλία πρέπει να γίνεται με βραδύ ρυθμό και σε συνδυασμό με τη σαφή σημειολογία της σχέσης ήχου και γράμματος. Στο πλαίσιο αυτό τα γράμματα και οι ήχοι πρέπει να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά για να κατακτηθεί ο κώδικας της αλφαβήτας που διευκολύνει την περαιτέρω πορεία μάθησης.
Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά, επιστρατεύοντας τις γενικές τους ικανότητες (προσοχή, νοημοσύνη λ.χ.) για τις οποίες μπορεί να είναι και προικισμένα, μπορούν να μορφοποιήσουν ένα εσωτερικό λεξικό γραπτών τύπων λέξεων, κάτι που δεν είναι εύκολο διότι πρέπει να θυμούνται και να μαθαίνουν παπαγαλίστικα πολλές λέξεις. Για τον σκοπό αυτό έχουν αναπτυχθεί σχετικά μνημονικά προγράμματα και προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών που συμβάλλουν μαζί με την προσπάθεια διδασκαλίας και μάθησης στο καμουφλάρισμα των δυσκολιών• κάτι που μπορεί να γίνει λόγω της ευπλαστότητας του εγκεφάλου.
Το πρώτο δυσλεκτικό παιδί το οποίο έχει καταγραφεί στην Ιστορία ήταν ο υιός του Ηρώδη του Αττικού, ενός πλούσιου προστάτη των τεχνών που έκτισε και το ομώνυμο θέατρο κάτω από την Ακρόπολη, το 150 π.Χ. Ο υιός του Ηρώδη του Αττικού είχε ένα μαθησιακό πρόβλημα• δεν μπορούσε να μάθει την αλφαβήτα και είχε αδύναμη μνήμη. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο πατέρας του νοίκιασε 24 σκλάβους, δίνοντας ως όνομα στον καθένα ένα γράμμα• το αποτέλεσμα ήταν ο υιός του να μάθει τα ονόματα των σκλάβων και ταυτόχρονα τα γράμματα της αλφαβήτας.
Αυτισμός και ελλειμματική προσοχή
Αλλη μαθησιακή δυσκολία αφορά τον αυτισμό, που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στην επικοινωνία και στις κοινωνικές αντιδράσεις, από περιορισμένα ενδιαφέροντα και άκαμπτη συμπεριφορά. Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή ανωμαλία, πολύ ποικίλλουσα και με πολύ πιθανή βάση γενετικής προδιάθεσης που επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου πριν από τη γέννηση. Η συχνότητα του αυτισμού είναι 6 στα 1000 παιδιά. Σχετικές μελέτες αποκάλυψαν την ενοχοποίηση ενός γονιδίου, του FΟΧΡ2, που ρυθμίζει τη δράση πολλών άλλων γονιδίων και επηρεάζει την εγκεφαλική περιοχή Βroca, η οποία εμπλέκεται στον έλεγχο της ομιλίας.
Το σύνδρομο ελλειματικής προσοχής και/ή υπερκινητικότητας (ΑDΗD) είναι άλλη μια μαθησιακή δυσκολία που χαρακτηρίζεται από αταίριαστο αυθορμητισμό, προβλήματα στην προσοχή και σε ορισμένες περιπτώσεις με υπερκινητικότητα. Η εκδήλωσή της έχει συνακόλουθο την κοινωνική υποβάθμιση, επειδή τέτοια παιδιά είναι δύσκολα και δεν αποκτούν εύκολα φίλους. Η ΑDΗD έχει πιθανόν γενετική βάση• ο προμετωπιαίος λοβός και τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου είναι μικρότερα σε παιδιά 5-18 ετών με ΑDΗD. Δεν θεραπεύεται με φάρμακα, τα οποία ωστόσο βοηθούν το παιδί να λειτουργεί καλύτερα στο σχολείο και στο σπίτι• μια τέτοια αγωγή πρέπει να συνδυάζεται με γνωσιακή και οικογενειακή θεραπεία από ειδικούς.
Η σημασία του τρόπου ζωής
Ο αρχικός εντοπισμός κάποιου μαθησιακού προβλήματος απαιτεί το ενδιαφέρον και την προσοχή του γονιού και του δασκάλου. Το πρόβλημα αυτό όμως μπορεί να μην είναι σοβαρό αλλά να οφείλεται στον τρόπο ζωής του παιδιού και στις συνήθειές του. Π.χ. το ότι πολλά παιδιά δεν παίζουν κατάλληλα για να εκτονωθούν μπορεί να υποθάλψει κάποια υπερκινητικότητα ή επιθετικότητα, χωρίς καμία εγγενή βάση. Σε ανάλογο τόνο η διατροφή μπορεί επίσης να επιτείνει κάποια σχετικά συμπτώματα.
Γι΄ αυτό το σχολείο είναι ένα πρώτο φίλτρο αλλά και παράγοντας εξισορρόπησης. Η Ευέλικτη Ζώνη, λ.χ., και οι κατάλληλες σχολικές δραστηριότητες μπορούν να φιλτράρουν πολλά συμπτώματα και να αναδείξουν ότι δεν υπήρχε καμία εγγενής προδιάθεση. Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα πρέπει να εντοπίζεται από τους γονείς και τον δάσκαλο, ο οποίος θα πρέπει να απευθυνθεί στο σχολικό σύμβουλο Ειδικής Αγωγής• και αυτός με τη σειρά του στα ειδικά κέντρα (ΚΔΑΥ) του ΥΠΕΠΘ για περαιτέρω διερεύνηση και βοήθεια. Αδιαμφισβήτητος παράγοντας βοήθειας του μικρού παιδιού είναι βέβαια η αγάπη των γονιών και του δασκάλου για να ξεπεράσει το όποιο πρόβλημά του.
Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=250011&ct=33&dt=11/01/2009#ixzz0mVLgJwaJ
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
To βιογραφικό του Τότη
Πηγαίνω στην Ε1 τάξη δημοτικού σχολείου .
Έχω μια αδερφή που πηγαίνει στην Α Λυκείου. Μου αρέσει να διαβάζω και να παίζω ποδόσφαιρο .Εκείνο που δεν μου αρέσει είναι ότι πολλές φορές δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο μάθημα. Έ χω πολλούς φίλους στο σχολείο αλλά και στο φροντιστήριο που πηγαίνω . Το τμήμα Ένταξης μου αρέσει επειδή μπορώ να συγκεντρώνομαι περισσότερο .
Έχω μια αδερφή που πηγαίνει στην Α Λυκείου. Μου αρέσει να διαβάζω και να παίζω ποδόσφαιρο .Εκείνο που δεν μου αρέσει είναι ότι πολλές φορές δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο μάθημα. Έ χω πολλούς φίλους στο σχολείο αλλά και στο φροντιστήριο που πηγαίνω . Το τμήμα Ένταξης μου αρέσει επειδή μπορώ να συγκεντρώνομαι περισσότερο .
Τα κινητά βλάπτουν τα παιδιά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 24 Απριλίου 2010
ΝΕΑ
Τα παιδιά κάτω των 12 ετών δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα προειδοποίησε ένας κορυφαίος σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης. Ο καθηγητής Λόουρι Τσάλις επισήμανε ότι τα παιδιά δεν είναι «μικροί ενήλικοι» και ότι δεν πρέπει να τους δίνουμε κινητά πριν από την ηλικία των 12 ετών. Ακόμη και τότε, οι έφηβοι θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους για να στέλνουν μηνύματα κειμένου μάλλον, παρά για να μιλούν, πρόσθεσε ο καθηγητής, ο οποίος είναι γιατρός και ειδικεύεται στις επιπτώσεις των ακτινοβολιών.
Δήλωσε ακόμη πως, ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα απ΄ ό,τι οι ενήλικοι στην ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα, το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Ο καθηγητής Τσάλις, πρώην επικεφαλής του χρηματοδοτούμενου από την κυβέρνηση Ερευνητικού Προγράμματος για την Κινητή Τηλεπικοινωνία και την Υγεία (ΜΤΗR), δήλωσε: «Πιστεύω ότι είναι πιθανό, επειδή το ανοσοποιητικό σύστημά τους εξακολουθεί να αναπτύσσεται και επειδή γνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα σε άλλα πράγματα, για παράδειγμα στο υπεριώδες φως. Αν ένα παιδί εκτεθεί υπερβολικά στο φως του ήλιου, είναι πιο πιθανό να πάθει καρκίνο του δέρματος απ΄ ό,τι ένας ενήλικος που έχει υποστεί την ίδια έκθεση. Είναι πιο ευαίσθητα σε ρυπαντές. Υπάρχει η σκέψη ότι μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο».
Ερευνα. Οι συστάσεις διατυπώθηκαν καθώς η ΜΤΗR αρχίζει μια 30ετή έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας θα παρακολουθηθεί η χρήση κινητών τηλεφώνων σε σχέση με την υγεία σε 250.000 Ευρωπαίους (από τους οποίους οι 100.000 είναι Βρετανοί). Δεδομένα για τον αριθμό των κλήσεων και τη διάρκειά τους θα διασταυρωθούν με στοιχεία για την υγεία ώστε να διαπιστωθεί αν τα κινητά προκαλούν ή επιδεινώνουν καρκίνους, περιλαμβανομένων αυτών του αυτιού, του δέρματος και του εγκεφάλου.
ΝΕΑ
Τα παιδιά κάτω των 12 ετών δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα προειδοποίησε ένας κορυφαίος σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης. Ο καθηγητής Λόουρι Τσάλις επισήμανε ότι τα παιδιά δεν είναι «μικροί ενήλικοι» και ότι δεν πρέπει να τους δίνουμε κινητά πριν από την ηλικία των 12 ετών. Ακόμη και τότε, οι έφηβοι θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους για να στέλνουν μηνύματα κειμένου μάλλον, παρά για να μιλούν, πρόσθεσε ο καθηγητής, ο οποίος είναι γιατρός και ειδικεύεται στις επιπτώσεις των ακτινοβολιών.
Δήλωσε ακόμη πως, ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα απ΄ ό,τι οι ενήλικοι στην ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα, το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Ο καθηγητής Τσάλις, πρώην επικεφαλής του χρηματοδοτούμενου από την κυβέρνηση Ερευνητικού Προγράμματος για την Κινητή Τηλεπικοινωνία και την Υγεία (ΜΤΗR), δήλωσε: «Πιστεύω ότι είναι πιθανό, επειδή το ανοσοποιητικό σύστημά τους εξακολουθεί να αναπτύσσεται και επειδή γνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα σε άλλα πράγματα, για παράδειγμα στο υπεριώδες φως. Αν ένα παιδί εκτεθεί υπερβολικά στο φως του ήλιου, είναι πιο πιθανό να πάθει καρκίνο του δέρματος απ΄ ό,τι ένας ενήλικος που έχει υποστεί την ίδια έκθεση. Είναι πιο ευαίσθητα σε ρυπαντές. Υπάρχει η σκέψη ότι μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο».
Ερευνα. Οι συστάσεις διατυπώθηκαν καθώς η ΜΤΗR αρχίζει μια 30ετή έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας θα παρακολουθηθεί η χρήση κινητών τηλεφώνων σε σχέση με την υγεία σε 250.000 Ευρωπαίους (από τους οποίους οι 100.000 είναι Βρετανοί). Δεδομένα για τον αριθμό των κλήσεων και τη διάρκειά τους θα διασταυρωθούν με στοιχεία για την υγεία ώστε να διαπιστωθεί αν τα κινητά προκαλούν ή επιδεινώνουν καρκίνους, περιλαμβανομένων αυτών του αυτιού, του δέρματος και του εγκεφάλου.
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Tηλεόραση όταν βλέπω
είναι διασκεδαστικό.
Μα τον χρόνο ροκανίζει
απ΄ το παιχνίδι ,ομολογώ.
Και οι φίλοι μου γκρινιάζουν
ότι τους παραμελώ.
Άσε και τα σνακς που τρώω
και παχαίνω στο λεπτό.
Πατατάκια, γαριδάκια
και πιτσίνια αλμυρά
όλα πρέπει να τα κόψω
για να τρέφομαι υγιεινά.
Και στη θέση τους θα αρχίσω
φρούτα,δημητριακά,
ποπ κορν ή τοστάκι
που θα φτιάξει η μαμά.
Από τον Γέρκο Γιώργο
Μα τον χρόνο ροκανίζει
απ΄ το παιχνίδι ,ομολογώ.
Και οι φίλοι μου γκρινιάζουν
ότι τους παραμελώ.
Άσε και τα σνακς που τρώω
και παχαίνω στο λεπτό.
Πατατάκια, γαριδάκια
και πιτσίνια αλμυρά
όλα πρέπει να τα κόψω
για να τρέφομαι υγιεινά.
Και στη θέση τους θα αρχίσω
φρούτα,δημητριακά,
που θα φτιάξει η μαμά.
Από τον Γέρκο Γιώργο
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
από ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσιευμένο Κυριακή 25 Απρίλιος 2010
Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΥ
«Καλό σχολείο είναι το άνετο σχολείο»
Σύμφωνα με την κυρία Κατερίνα Κοτσιρίλου, ειδική παιδαγωγό στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Η Αγία Σοφία, πιο φιλικά προς τα παιδιά του δημοτικού είναι τα σχολεία που τα «ταλαιπωρούν» λιγότερο. «Μπορεί ένα ιδιωτικό σχολείο να είναι καλό αλλά αν βρίσκεται σε απόσταση από το σπίτι και το παιδάκι της πρώτης δημοτικού ξεκινάει στις επτά το πρωί και επιστρέφει στις πέντε το απόγευμα δεν είναι κατάλληλο. E κτιμώ τα δημόσια σχολεία στα οποία έχω συναντήσει και πολύ αξιόλογους δασκάλους- αλλά και δύσκολους χαρακτήρες.Είναι τα σχολεία της γειτονιάς,που βοηθούν στην καλύτερη κοινωνικοποίηση του παιδιού. Από την άλλη, τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία καλλιεργούν ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, που συνήθως δεν ευνοεί τα παιδιά μικρής ηλικίας Οσον αφορά τις “βοήθειες” που πρέπει να έχει ένα σχολείο για να εντοπίσει και να στηρίξει ένα παιδί με μαθησιακές ή ψυχικές δυσκολίες δεν είναι πουθενά επαρκείς».
Δημοσιευμένο Κυριακή 25 Απρίλιος 2010
Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΥ
«Καλό σχολείο είναι το άνετο σχολείο»
Σύμφωνα με την κυρία Κατερίνα Κοτσιρίλου, ειδική παιδαγωγό στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Η Αγία Σοφία, πιο φιλικά προς τα παιδιά του δημοτικού είναι τα σχολεία που τα «ταλαιπωρούν» λιγότερο. «Μπορεί ένα ιδιωτικό σχολείο να είναι καλό αλλά αν βρίσκεται σε απόσταση από το σπίτι και το παιδάκι της πρώτης δημοτικού ξεκινάει στις επτά το πρωί και επιστρέφει στις πέντε το απόγευμα δεν είναι κατάλληλο. E κτιμώ τα δημόσια σχολεία στα οποία έχω συναντήσει και πολύ αξιόλογους δασκάλους- αλλά και δύσκολους χαρακτήρες.Είναι τα σχολεία της γειτονιάς,που βοηθούν στην καλύτερη κοινωνικοποίηση του παιδιού. Από την άλλη, τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία καλλιεργούν ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, που συνήθως δεν ευνοεί τα παιδιά μικρής ηλικίας Οσον αφορά τις “βοήθειες” που πρέπει να έχει ένα σχολείο για να εντοπίσει και να στηρίξει ένα παιδί με μαθησιακές ή ψυχικές δυσκολίες δεν είναι πουθενά επαρκείς».
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Το βιογραφικό του Στέλιου
Με λένε Στέλιο Κρητικό και πηγαίνω στην Γ2 τάξη.
Το χόμπι μου είναι η μπάλα και παίζω σε ομάδα.
Μου αρέσει η Γλώσσα και λίγο τα Μαθηματικά.
Το χόμπι μου είναι η μπάλα και παίζω σε ομάδα.
Μου αρέσει η Γλώσσα και λίγο τα Μαθηματικά.
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Οι μήνες του χρόνου από τον Γιώργο
ΙΑΝΟΥΆΡΙΟΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
ΜΑΡΤΙΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
ΜΑΙΟΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ
ΙΟΥΛΙΟΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΗΝ Β ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ:Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ.
Το βιογραφικό της Βασούλας
ΜΕ ΛΕΝΕ ΒΑΣΟΥΛΑ.ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΗΝ Β ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙ ΠΟΛΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Το βιογραφικό της Ηρώς
ΜΕ ΛΕΝΕ ΗΡΩ. ΠΑΩ ΣΤΗΝ Α ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.ΤΩΡΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ.
Τα προβλήματα συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία.
Τα παιδιά προκειμένου να αναπτύξουν ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις και να ενταχθούν δημιουργικά στο περιβάλλον τους, είναι απαραίτητο να μάθουν να συμμορφώνονται στους κοινωνικούς κανόνες και να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους.
Το παιδί που δεν θα επιτύχει έναν ικανοποιητικό βαθμό αυτοελέγχου, ώστε να προσαρμόζει τις ανάγκες του στις ανάγκες των άλλων επικρίνεται, τιμωρείται και μπορεί στη συνέχεια, ως ενήλικος, να περιθωριοποιηθεί ή να στιγματισθεί.
Η ευαισθητοποίηση της οικογένειας και της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι απαραίτητη διότι τα προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί πολύ εύκολα να γενικευτούν και να επηρεάσουν αρνητικά την εξέλιξη και την πορεία του παιδιού, ειδάλλως ο χρόνος θα ενισχύσει το όποιο πρόβλημα και στη συνέχεια η κοινωνία θα «τιμωρήσει» το «απροσάρμοστο» ενήλικο πια άτομο (συνήθως με την απομόνωσή του ή τη στέρηση ευκαιριών).
Η οικογένεια, ακόμα και αν δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, όταν θα αρχίσει να βιώνει τα αρνητικά αποτελέσματα της προβληματικής συμπεριφοράς του παιδιού θα πρέπει να κινητοποιηθεί και να ζητήσει ενημέρωση και κατάλληλη βοήθεια. Ο/η εκπαιδευτικός, που κανονικά οφείλει να ξέρει πώς θα ανιχνεύσει και θα χειριστεί τη προβληματική συμπεριφορά, πρέπει να διαθέτει χρόνο και ζήλο στην παρατήρηση και καταγραφή των προβληματικών συμπεριφορών και σε συνεργασία με τους γονείς και τους ειδικούς ψυχολόγους να σχεδιάζει και να υλοποιεί αποτελεσματικές παρεμβάσεις.
«Δεν ακούει...., Πρώτα ενεργεί και μετά σκέπτεται....., Δεν έχει αίσθηση του τι είναι σωστό και τι όχι.....», είναι φράσεις που συχνά ακούγονται από τους γονείς και τους δασκάλους. Τι βρίσκεται στη βάση όλων αυτών των παραπόνων για ανυπακοή;
Τα προβλήματα στη συμπεριφορά είναι γενικά μια μορφή έκφρασης ελλιπούς κοινωνικοποίησης και η παρουσία τους στο παιδί συνθέτει ένα σοβαρό και πολυδιάστατο πρόβλημα από παιδαγωγική, κοινωνιολογική και ψυχολογική άποψη. Στην πλειονότητά τους τα προβλήματα συμπεριφοράς οφείλονται σε δυσμενείς επιδράσεις του περίγυρου, σε ελλιπή ή λανθασμένη αγωγή ή σε μη ευνοϊκές καταστάσεις ανάπτυξης. Μπορούν να εκδηλωθούν με επιθετικότητα, απειθαρχία, άσχημο λεξιλόγιο, χρήση βίας ή φασαρία. Οι συμπεριφορές αυτές κάνουν τους γονείς να υποφέρουν. Κάνουν τους δασκάλους τους να υποφέρουν. Ακόμη κάνουν και τα άλλα παιδιά στον περίγυρο, ιδίως τα λιγότερο δυναμικά, να υποφέρουν. Περισσότερο όμως υποφέρουν τα ίδια, γιατί τις περισσότερες φορές γεμίζουν άγχος και απογοητεύσεις.
Όλα τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν άσχημη ή αντικοινωνική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους. Ορισμένα όμως αδυνατούν να ελέγξουν τις εχθρικές και καταστροφικές τους παρορμήσεις, γεγονός που επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή του παιδιού και κυρίως στη γνωστική του ανάπτυξη.
Δεν είναι πάντοτε εύκολο να καθορίσουμε το βαθμό και την ποιότητα της απόκλισης της συμπεριφοράς ορισμένων από τα διαταραγμένα παιδιά από εκείνη των φυσιολογικών. Αυτό γιατί η λεγόμενη φυσιολογική συμπεριφορά δεν είναι αυστηρά καθορισμένη και διαφέρει από το ένα στάδιο ανάπτυξης στο άλλο. Έτσι εκδηλώσεις που θεωρούνται φυσιολογικές για μια ηλικία είναι πιθανό να είναι παθολογικές για μια άλλη.
Δεν είναι όμως μόνο η ηλικία που διαφοροποιεί τη συμπεριφορά των παιδιών, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες εθνικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τον καθορισμό της ομαλής συμπεριφοράς.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Επταήμερη", Αρ. φύλλου 47, Παρασκευή 22 Ιουλίου 2005
Από την Εύα Θάνου και τον Στέλιο Κρητικό
Το παιδί που δεν θα επιτύχει έναν ικανοποιητικό βαθμό αυτοελέγχου, ώστε να προσαρμόζει τις ανάγκες του στις ανάγκες των άλλων επικρίνεται, τιμωρείται και μπορεί στη συνέχεια, ως ενήλικος, να περιθωριοποιηθεί ή να στιγματισθεί.
Η ευαισθητοποίηση της οικογένειας και της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι απαραίτητη διότι τα προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί πολύ εύκολα να γενικευτούν και να επηρεάσουν αρνητικά την εξέλιξη και την πορεία του παιδιού, ειδάλλως ο χρόνος θα ενισχύσει το όποιο πρόβλημα και στη συνέχεια η κοινωνία θα «τιμωρήσει» το «απροσάρμοστο» ενήλικο πια άτομο (συνήθως με την απομόνωσή του ή τη στέρηση ευκαιριών).
Η οικογένεια, ακόμα και αν δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, όταν θα αρχίσει να βιώνει τα αρνητικά αποτελέσματα της προβληματικής συμπεριφοράς του παιδιού θα πρέπει να κινητοποιηθεί και να ζητήσει ενημέρωση και κατάλληλη βοήθεια. Ο/η εκπαιδευτικός, που κανονικά οφείλει να ξέρει πώς θα ανιχνεύσει και θα χειριστεί τη προβληματική συμπεριφορά, πρέπει να διαθέτει χρόνο και ζήλο στην παρατήρηση και καταγραφή των προβληματικών συμπεριφορών και σε συνεργασία με τους γονείς και τους ειδικούς ψυχολόγους να σχεδιάζει και να υλοποιεί αποτελεσματικές παρεμβάσεις.
«Δεν ακούει...., Πρώτα ενεργεί και μετά σκέπτεται....., Δεν έχει αίσθηση του τι είναι σωστό και τι όχι.....», είναι φράσεις που συχνά ακούγονται από τους γονείς και τους δασκάλους. Τι βρίσκεται στη βάση όλων αυτών των παραπόνων για ανυπακοή;
Τα προβλήματα στη συμπεριφορά είναι γενικά μια μορφή έκφρασης ελλιπούς κοινωνικοποίησης και η παρουσία τους στο παιδί συνθέτει ένα σοβαρό και πολυδιάστατο πρόβλημα από παιδαγωγική, κοινωνιολογική και ψυχολογική άποψη. Στην πλειονότητά τους τα προβλήματα συμπεριφοράς οφείλονται σε δυσμενείς επιδράσεις του περίγυρου, σε ελλιπή ή λανθασμένη αγωγή ή σε μη ευνοϊκές καταστάσεις ανάπτυξης. Μπορούν να εκδηλωθούν με επιθετικότητα, απειθαρχία, άσχημο λεξιλόγιο, χρήση βίας ή φασαρία. Οι συμπεριφορές αυτές κάνουν τους γονείς να υποφέρουν. Κάνουν τους δασκάλους τους να υποφέρουν. Ακόμη κάνουν και τα άλλα παιδιά στον περίγυρο, ιδίως τα λιγότερο δυναμικά, να υποφέρουν. Περισσότερο όμως υποφέρουν τα ίδια, γιατί τις περισσότερες φορές γεμίζουν άγχος και απογοητεύσεις.
Όλα τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν άσχημη ή αντικοινωνική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους. Ορισμένα όμως αδυνατούν να ελέγξουν τις εχθρικές και καταστροφικές τους παρορμήσεις, γεγονός που επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή του παιδιού και κυρίως στη γνωστική του ανάπτυξη.
Δεν είναι πάντοτε εύκολο να καθορίσουμε το βαθμό και την ποιότητα της απόκλισης της συμπεριφοράς ορισμένων από τα διαταραγμένα παιδιά από εκείνη των φυσιολογικών. Αυτό γιατί η λεγόμενη φυσιολογική συμπεριφορά δεν είναι αυστηρά καθορισμένη και διαφέρει από το ένα στάδιο ανάπτυξης στο άλλο. Έτσι εκδηλώσεις που θεωρούνται φυσιολογικές για μια ηλικία είναι πιθανό να είναι παθολογικές για μια άλλη.
Δεν είναι όμως μόνο η ηλικία που διαφοροποιεί τη συμπεριφορά των παιδιών, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες εθνικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τον καθορισμό της ομαλής συμπεριφοράς.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Επταήμερη", Αρ. φύλλου 47, Παρασκευή 22 Ιουλίου 2005
Από την Εύα Θάνου και τον Στέλιο Κρητικό
Δώδεκα τρόποι για να χτίσετε την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας
Η αυτοεκτίμηση είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό μιας επιτυχημένης και ευτυχισμένης ζωής. Μπορεί κάποιος να είναι ευλογημένος με εξυπνάδα και ικανότητες, αλλά αν δεν διαθέτει αυτοεκτίμηση είναι πολύ πιθανόν να συναντά εμπόδια στην επαγγελματική του επιτυχία, στις σχέσεις αλλά και και σε όλους τους τομείς της ζωής.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι η βάση για τη δημιουργία θετικής εικόνας του εαυτού.
Ως γονείς, δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα βλέπει το παιδί μας, όσα ακούει και σκέφτεται τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία της εικόνας του εαυτού του. Μπορούμε όμως να κάνουμε πολλά. Ένα παιδί σε μικρή ηλικία είναι ένα δώρο από το Θ-ό – ένας νέος άνθρωπος, «άγραφος χάρτης». Στα πρώτα αυτά χρόνια, όσα μπαίνουν στο μυαλό του παιδιού εντυπώνονται βαθιά. Οι γονείς λοιπόν έχουν τη μοναδική και ανεπανάληπτη ευκαιρία να ιδρύσουν έναν «τραπεζικό λογαριασμό αυτοεκτίμησης» στον οποίο το παιδί θα καταθέσει πολλά θετικά πράγματα για το ίδιο. Στα χρόνια και τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν, αυτός ο «λογαριασμός» θα εξισορροπήσει τις αναπόφευκτες αρνητικές εμπειρίες.
Πώς τροφοδοτούμε λοιπόν, τον τραπεζικό λογαριασμό του παιδιού μας; Πώς μπορούμε εμείς, ως γονείς, να χτίσουμε την αυτοπεποίθησή του; Σας προτείνω μερικούς τρόπους:
Δείξτε αγάπη και στοργή στο παιδί σας. Όλες οι συναναστροφές μας με τα παιδιά, ξεκινώντας από τη βρεφική ηλικία, θα πρέπει να πραγματοποιούνται με αγάπη και στοργή, διότι τότε το παιδί αποκτά το υποσυνείδητο συναίσθημα ότι αξίζει την εκτίμηση και την αγάπη των άλλων.
Επαινέστε το παιδί σας. Να το επιβραβεύεται όσο πιο συχνά μπορείτε, όταν κάνει κάτι καλό. Πείτε, «είμαι πολύ υπερήφανος/η για σένα. Είσαι ξεχωριστός/ή. Μου αρέσει πολύ αυτό που έκανες».
Είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο, οι έπαινοί σας να είναι πιστευτοί. Μην υπερβάλλετε με δηλώσεις του τύπου, «είσαι ο πρώτος/πρώτη σε όλα. Είσαι το πιο καλό παιδί που έβγαλε ποτέ ο κόσμος» οι οποίες μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί θα αποκτήσει υπερτροφικό εγώ, κάτι που θα επηρεάσει τις σχέσεις του με τους φίλους του, γεγονός που μακροπρόθεσμα θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή του.
Θέστε στο παιδί σας στόχους, τους οποίους μπορεί να επιτύχει, όπως να ντύνεται μόνο του ή να πάρει ένα καλό βαθμό σε κάποιο διαγώνισμα. Γενικώς, να θέτετε στόχους που ταιριάζουν στην ηλικία και στις ικανότητες του παιδιού (στόχοι που είναι αδύνατο να επιτευχθούν έχουν αρνητικό αποτέλεσμα). Καθώς το παιδί εργάζεται να φτάσει στο στόχο, να το βοηθάτε, να επιβραβεύεται την προσπάθειά του και να τονίζεται την εικόνα του ως νικητή.
Να κρίνετε την πράξη και όχι το άτομο. Όταν το παιδί κάνει κάτι κακό, να του λέτε, «Εσύ είσαι τόσο καλό παιδί, δεν θα έπρεπε να είχες κάνει κάτι τέτοιο» και όχι, «είσαι παλιόπαιδο».
Επιβεβαιώστε τα αισθήματά του. Όταν το παιδί σας υποστεί κάποιο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή του, είναι σημαντικό να ελέγχετε τα συναισθήματά του. Για παράδειγμα, αν προσβληθεί από ένα αρνητικό σχόλιο ενός φίλου ή δασκάλου, πείτε του, «Πληγώθηκες από αυτό που σου είπε ο τάδε» ή «πληγώθηκες από το γεγονός πως ο τάδε δεν σε συμπαθεί». Μόνο όταν το παιδί νιώσει επιβεβαίωση των συναισθημάτων του θα ανοιχτεί σε σας, στηρίζοντας την αυτοεκτίμησή του με την απαρίθμηση αυτών που το συμπαθούν και με τα καλά λόγια που έχουν πει για εκείνο.
Να είστε υπερήφανοι για το παιδί σας. Πρέπει να θυμόμαστε και να επαναλαμβάνουμε σε τακτική βάση, πόσο τυχεροί και πόσο υπερήφανοι νιώθουμε που είμαστε γονείς του.
Πρέπει να μιλάτε θετικά για το παιδί σας μπροστά σε σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του, όπως ο παππούς και η γιαγιά, οι φίλοι και οι καθηγητές του.
Δεν πρέπει ποτέ να το συγκρίνετε με άλλα παιδιά, λέγοντας, «γιατί να μην είσαι σαν τον/την τάδε;». Όταν λεχθεί κάτι τέτοιο από κάποιον τρίτο, βεβαιώστε το πως είναι μοναδικό και ιδιαίτερο με τον τρόπο του.
Βεβαιωθείτε πως αυτοί που συναναστρέφονται με το παιδί σας, γνωρίζουν τις ικανότητές του. Στην αρχή του σχολικού έτους, μιλήστε με τους δασκάλους του, επισημαίνοντάς τους ποιες είναι οι ικανότητες του παιδιού σας και τους τομείς στους οποίους τα καταφέρνει καλύτερα, έτσι ώστε ο δάσκαλος να σχηματίσει θετική εικόνα γι’ αυτό και να συνεχίσει να χτίζει πάνω σε αυτές τις ικανότητες.
Πείτε στο παιδί σας τακτικά ότι το αγαπάτε απεριόριστα. Όταν αποτυχαίνουν ή κάνουν κάτι λάθος, μην ξεχνάτε να τους λέτε, «Για μένα είσαι κάτι ξεχωριστό, θα σε αγαπώ πάντα ό,τι και αν γίνει!».
Φροντίστε και τη δική σας αυτοεκτίμηση. Πρέπει να δείτε τον εαυτό σας θετικά. Οι γονείς που δεν έχουν αυτοεκτίμηση, δυσκολεύονται να μεγαλώσουν παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση. Ένας καλός, θετικό γονιός είναι αυτός που ξέρει ότι δεν είναι τέλειος αλλά αναγνωρίζει την αξία του, προσπαθώντας πάντα να βελτιωθεί και να ωριμάσει.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι η βάση για τη δημιουργία θετικής εικόνας του εαυτού.
Ως γονείς, δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα βλέπει το παιδί μας, όσα ακούει και σκέφτεται τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία της εικόνας του εαυτού του. Μπορούμε όμως να κάνουμε πολλά. Ένα παιδί σε μικρή ηλικία είναι ένα δώρο από το Θ-ό – ένας νέος άνθρωπος, «άγραφος χάρτης». Στα πρώτα αυτά χρόνια, όσα μπαίνουν στο μυαλό του παιδιού εντυπώνονται βαθιά. Οι γονείς λοιπόν έχουν τη μοναδική και ανεπανάληπτη ευκαιρία να ιδρύσουν έναν «τραπεζικό λογαριασμό αυτοεκτίμησης» στον οποίο το παιδί θα καταθέσει πολλά θετικά πράγματα για το ίδιο. Στα χρόνια και τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν, αυτός ο «λογαριασμός» θα εξισορροπήσει τις αναπόφευκτες αρνητικές εμπειρίες.
Πώς τροφοδοτούμε λοιπόν, τον τραπεζικό λογαριασμό του παιδιού μας; Πώς μπορούμε εμείς, ως γονείς, να χτίσουμε την αυτοπεποίθησή του; Σας προτείνω μερικούς τρόπους:
Δείξτε αγάπη και στοργή στο παιδί σας. Όλες οι συναναστροφές μας με τα παιδιά, ξεκινώντας από τη βρεφική ηλικία, θα πρέπει να πραγματοποιούνται με αγάπη και στοργή, διότι τότε το παιδί αποκτά το υποσυνείδητο συναίσθημα ότι αξίζει την εκτίμηση και την αγάπη των άλλων.
Επαινέστε το παιδί σας. Να το επιβραβεύεται όσο πιο συχνά μπορείτε, όταν κάνει κάτι καλό. Πείτε, «είμαι πολύ υπερήφανος/η για σένα. Είσαι ξεχωριστός/ή. Μου αρέσει πολύ αυτό που έκανες».
Είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο, οι έπαινοί σας να είναι πιστευτοί. Μην υπερβάλλετε με δηλώσεις του τύπου, «είσαι ο πρώτος/πρώτη σε όλα. Είσαι το πιο καλό παιδί που έβγαλε ποτέ ο κόσμος» οι οποίες μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί θα αποκτήσει υπερτροφικό εγώ, κάτι που θα επηρεάσει τις σχέσεις του με τους φίλους του, γεγονός που μακροπρόθεσμα θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή του.
Θέστε στο παιδί σας στόχους, τους οποίους μπορεί να επιτύχει, όπως να ντύνεται μόνο του ή να πάρει ένα καλό βαθμό σε κάποιο διαγώνισμα. Γενικώς, να θέτετε στόχους που ταιριάζουν στην ηλικία και στις ικανότητες του παιδιού (στόχοι που είναι αδύνατο να επιτευχθούν έχουν αρνητικό αποτέλεσμα). Καθώς το παιδί εργάζεται να φτάσει στο στόχο, να το βοηθάτε, να επιβραβεύεται την προσπάθειά του και να τονίζεται την εικόνα του ως νικητή.
Να κρίνετε την πράξη και όχι το άτομο. Όταν το παιδί κάνει κάτι κακό, να του λέτε, «Εσύ είσαι τόσο καλό παιδί, δεν θα έπρεπε να είχες κάνει κάτι τέτοιο» και όχι, «είσαι παλιόπαιδο».
Επιβεβαιώστε τα αισθήματά του. Όταν το παιδί σας υποστεί κάποιο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή του, είναι σημαντικό να ελέγχετε τα συναισθήματά του. Για παράδειγμα, αν προσβληθεί από ένα αρνητικό σχόλιο ενός φίλου ή δασκάλου, πείτε του, «Πληγώθηκες από αυτό που σου είπε ο τάδε» ή «πληγώθηκες από το γεγονός πως ο τάδε δεν σε συμπαθεί». Μόνο όταν το παιδί νιώσει επιβεβαίωση των συναισθημάτων του θα ανοιχτεί σε σας, στηρίζοντας την αυτοεκτίμησή του με την απαρίθμηση αυτών που το συμπαθούν και με τα καλά λόγια που έχουν πει για εκείνο.
Να είστε υπερήφανοι για το παιδί σας. Πρέπει να θυμόμαστε και να επαναλαμβάνουμε σε τακτική βάση, πόσο τυχεροί και πόσο υπερήφανοι νιώθουμε που είμαστε γονείς του.
Πρέπει να μιλάτε θετικά για το παιδί σας μπροστά σε σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του, όπως ο παππούς και η γιαγιά, οι φίλοι και οι καθηγητές του.
Δεν πρέπει ποτέ να το συγκρίνετε με άλλα παιδιά, λέγοντας, «γιατί να μην είσαι σαν τον/την τάδε;». Όταν λεχθεί κάτι τέτοιο από κάποιον τρίτο, βεβαιώστε το πως είναι μοναδικό και ιδιαίτερο με τον τρόπο του.
Βεβαιωθείτε πως αυτοί που συναναστρέφονται με το παιδί σας, γνωρίζουν τις ικανότητές του. Στην αρχή του σχολικού έτους, μιλήστε με τους δασκάλους του, επισημαίνοντάς τους ποιες είναι οι ικανότητες του παιδιού σας και τους τομείς στους οποίους τα καταφέρνει καλύτερα, έτσι ώστε ο δάσκαλος να σχηματίσει θετική εικόνα γι’ αυτό και να συνεχίσει να χτίζει πάνω σε αυτές τις ικανότητες.
Πείτε στο παιδί σας τακτικά ότι το αγαπάτε απεριόριστα. Όταν αποτυχαίνουν ή κάνουν κάτι λάθος, μην ξεχνάτε να τους λέτε, «Για μένα είσαι κάτι ξεχωριστό, θα σε αγαπώ πάντα ό,τι και αν γίνει!».
Φροντίστε και τη δική σας αυτοεκτίμηση. Πρέπει να δείτε τον εαυτό σας θετικά. Οι γονείς που δεν έχουν αυτοεκτίμηση, δυσκολεύονται να μεγαλώσουν παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση. Ένας καλός, θετικό γονιός είναι αυτός που ξέρει ότι δεν είναι τέλειος αλλά αναγνωρίζει την αξία του, προσπαθώντας πάντα να βελτιωθεί και να ωριμάσει.
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Ανακοίνωση συνεδρίου 2011
2ο Πανελλήνιο Συνέδριο
«Ένταξη των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διαδικασία»
1 Τμήμα Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Πατρών, cpanag@upatras.gr
2 Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, nikolaou@sch.gr
«Ένταξη των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διαδικασία»
1 Τμήμα Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Πατρών, cpanag@upatras.gr
2 Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, nikolaou@sch.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)